Καμία φορά σου πέφτει στα χέρια κάποιο περιοδικό, από αυτά που βάζουν τα ωραία τοπ μόντελ,
αυτά που πάντα έχουν ένα λαμπερό χαμόγελο και αφού ο αναγνώστης έχει ξεκοκαλίσει το περιοδικό,
έχει μάταια προσπαθήσει να λύσει και το σταυρόλεξο στο τέλος,
πριν το αφήσει όμως βγάζει το καλλιτεχνικό του ταμπεραμέντο μαυρίζοντας και 2 δόντια της σταρ, καμιά φορά της βάζει και μουστάκι.
Είναι κάτι που συνηθίζετε από αυτούς που αναβλύζει η καλλιτεχνική φλέβα μέσα τους αλλά διαθέτουν και υψηλό χιούμορ.
Ενίοτε αυτές οι εικαστικές παρεμβάσεις φέρουν και την τζίφρα του δημιουργού. (άσχετη εισαγωγή)
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι εκεί γύρο στο 1503 με 1506 ζωγράφισε την Μόνα Λίζα.
Ούτε και ο ίδιος θα φανταζότανε ότι αυτός ο πίνακάς του θα γινόταν παγκόσμια υπόθεση για χρόνια και χρόνια.
Αυτό το πορτρέτο μάλλον έχει κάτι το μαγικό.
Έχει ένα μαγικό ραβδάκι που εμπνέει πάντα να το πειράξεις, να παίξεις μαζί του.
Ίσως είναι ένα έργο που εκ των πραγμάτων είναι ζωντανό ακόμα,
το παιχνιδάκι με τέτοια πράγματα συνήθως έχει τραγικά αποτελέσματα που τα συναντάμε μπροστά μας,
λίγες φορές όμως όχι.
Έτσι πήρε τις πρώτες της ανάσες η Μόνα Λίζα
Μαθητής του Λεονάρντο ντα Βίντσι
Μουσείο του Πράδο στη Μαδρίτη
Μετά άρχισε το παιχνιδάκι από τους πάντες, ακόμα και από καταξιωμένους ζωγράφους.
Φερνάντο Μποτέρο
Όχι δεν είναι όλες οι εμπνεύσεις για να τα πάρετε στο κρανίο.
Τα πινέλα, το μολύβια, ο φωτογραφικός φακός, τα κολάζ, η επεξεργασία στον υπολογιστή και το παιχνίδι ανοίγει,
το σκηνοθετικό οίστρο με μοντέλα ή και χωρίς ή ότι μέσο υπάρχει, μιας και το θέμα υπάρχει το παιχνίδι συνεχίζεται.
Ακόμα και η παρωδία κρατά το έργο ζωντανό στο χρόνο.
Μακιγιάζ
Δεν έχω ιδέα πως θα αντιδρούσε ο Βαν Γκογκ όταν το έβλεπε αυτό, ίσως έσκαγε ένα χαμόγελο,
ίσως έτρωγε ένα ακόμα αυτί του
Απαγωγή
Ζευγάρι
Στο μπαρ
Η τέχνη της ζωγραφικής μετά Βερμέερ
"Η τέχνη της ζωγραφικής" του Βερμέερ (1667)
Αυτοφωτογράφιση πάνω στη γέφυρα από την "Κραυγή" του Μουνκ, σε φόντο Βαν Γκογκ.
Βερμέερ και Λεονάρντο ντα Βίντσι
Φίλοι
Η παρέα. "Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι" του Βερμέερ, η "Αφροδίτη" του Μποτιτσέλι, η αυτοπροσωπογραφία του βαν Γκογκ,
με το μαύρο πουλόβερ "Παιδί με καλάθι λουλούδια" του Καραβάτζιο , και η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι
Μια άλλη παρέα τα πίνει
Ως Φορναρίνα
Η Φορναρίνα του Ραφαήλ (1519)
Εθνική Πινακοθήκη Αρχαίας Τέχνης στη Ρώμη
Η Μόνα Λίζα με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι
Ως Φιλανθρωπία
"Διακοπτόμενη εργασία" του Μπουγκερώ (1891)
Μουσείο Κολεγίου Άμχερστ στη Μασαχουσέτη
Ως Ρωσίδα πριγκίπισσα Margarita Ivanovna Dolgorukaya
Eduardo Torassa
Eduardo Torassa
Η ανιψιά της Λίζας
Τα παπούτσια της Μόνα Λίζα
Λεχώνα
Η Μόνα Λίζα με μπαζούκας
Ο Πελέ ασπάζεται τη Μόνα Λίζα
Ρίο ντε Τζανέιρο
Γκράφιτι του Hopare
Η Μόνα Λίζα σαρκάζει
Η Μονα Λιζα καθαρίστρια
Γκράφιτι του Pasha Cas από το Καζακστάν
Μικρός ζωγράφος
Γκραφιτάς επί το έργον
Οχάιο των Η.Π.Α.
Τορόντο στην Καναδά
Τορόντο στην Καναδά
Μαριονέτα
Καφεδάκι
Sagaki Keita
Μέγκαν Φοξ
Μουσείο Trick Art στο Τόκιο
Μποξέρ
Η Μόνα Λίζα παίζει μαζί μας
Πλημμύρα
Vik Muniz
Ένας άλλος πίνακας που έχει εμπνεύσει για παιχνιδάκι είναι "Η δημιουργία του Αδάμ" του Μιχαήλ Άγγελου.
Οροφή στο παρεκκλήσι Καπέλα Σιξτίνα του Βατικανού (1508-12).
Η δημιουργία του Αδάμ
Μιχαήλ Άγγελος (1508-12)
Παρεκκλήσι Καπέλα Σιξτίνα στο Βατικανό
Sagaki Keita
Δημιουργία σε καιρό πολέμου
Σάμιουελ Μπακ (1999)
Διόδια
Ομπάμα Ρήγκαν
Τραμπ Ομπάμα
Πρόγευμα στη χλόη
Ο Έντουαρτ Μανέ το 1863 παρουσίασε στο Σαλόνι Απορριφθέντων του Παρισιού το έργο.
Η απεικόνιση της γυμνής γυναίκας χωρίς τον για την εποχή, συγκαλυμμένο τρόπο που αρμόζει στη σκηνή, έγινε αφορμή για να απορριφθεί ο πίνακας από το επίσημο Σαλόνι.
Ο πίνακας έγινε δεκτός εντυπωσιάζοντας κάποιους θετικά αλλά και με μεγάλες αρνητικές αντιδράσεις των φιλότεχνων.
Βρίσκεται στο Μουσείο Ορσέ.
Παρόμοια σκηνή του έργου υπάρχει σε παλαιότερη χαλκογραφία του Marcantonio Raimondi που είχε βασιστεί σε ένα σχέδιο του Ραφαήλ :
Η απόφαση του Πάρη μετά Ραφαήλ (1516)
Λεπτομέρεια χαλκογραφίας
Τα χρόνια πέρασαν αλλά η σκηνή της δημιουργίας του Μανέ είναι ζωντανή και στις ημέρες μας,
μιας και έχει το μαγικό ραβδάκι να προκαλεί αρκετούς να παίξουν μαζί της.
Γλυπτό του John Seward Johnson σε ένα πάρκο στο Χάμιλτον
Νιου Τζέρσεϊ της Αμερικής
Λιθογραφία του Paul Wunderlish (1977)
Γεύμα στο γρασίδι - Αφιέρωμα στο γαλλικό ιμπρεσιονισμό
Των Ρώσων Vladimir Dubosasky και Alexander Vinogradov
Δεξιά ο Ρενουάρ και ο Σεζάν
Ελαιογραφία του Cesar Santos
Μια παρωδία
Ώρα μεσημεριανού στην κορυφή ουρανοξύστη
Ώρα μεσημεριανού στην κορυφή ουρανοξύστη (1932)
Φωτογραφία του Lewis W. Hine
Το σκηνοθετικό οίστρο, μια φωτογραφική μηχανή και πρόθυμοι εθελοντές
Γκράφιτι του Ισπανού Pejac στο Παρίσι
Γκράφιτι του Ισπανού Pejac στο Παρίσι
Ο Pejac επί το έργον
Πικάσο 1961
Πικάσο (1970)
Ολλάντ Σαρκοζί
Τέχνη με μπάζα
Γλυπτό από την Αγγλίδα Althea Wynne στο South West
Ζωγραφιά της Μάρα Μκάφι
1 σχόλιο:
Όπως πολύ εύστοχα έγραψες, ακόμα και η παρωδία κρατά ζωντανό το έργο!
Δημοσίευση σχολίου